Derya-yı Vahdet Şiiri - Hüseyin Turhal

Bunca zamandır ben gaflette idim,
Sandım ki bu dünya bir kuru derya.
Şimdi aşk elinden o kadehi aldım,
Tasavvuf deryasına daldım, nihayet.

Ne karam var artık, ne yorgunluğum,
Ne yârde ararım, ne yabanda sır.
Varlığın birliğini çözdü gönlüm,
Özümde buldum o ulu Hû'dur.

Bu deryanın dibi inciyle dolu,
Her damlası aşkın sonsuz nûru.
Bıraktım kesreti, tuttum bir yolu,
Fâni varlığımı ettim ben feda.

Gemileri yaktım, dönmem geriye,
Bu sonsuz âlemde kayboldum, erdim.
Ne korku bilirim, ne de endişe,
Yârin cemâlini seyre daldım.

TURHAL'ım der, bu sözüm bir nasihat,
Gönül gözüyle bak, anla bu hâli.
Ölmeden ölmekmiş en büyük rahat,
Bu varlık O'nundur, bu aşk hayali.