kurtuup kabuğumdan semaya doğru süzüldüm.
Sislerin arasından gizlice baktım deryaya,
Yağmur oldum düştüm toprağa, coştum çağladım
Taşkın bir sel oldum, yol bulup aktım deryaya.
Ne zevki ne sefayı, yalnızca sevdayı seçtim.
Bilmem rakı şarabı, aşkın meyini içtim.
Yar için, herkesten herşey den kendimden geçtim,
Sonumu düşünmeden, ölümüne daldım deryaya.
Hiç kimse ben gibi, aşkının delisi olmaz.
Ne anlatsam boş, yaşamadan anlayan olmaz.
Sevin sevilin diye haykırırım, dinleyen olmaz.
Olmayan aklımı, kendi rızam ile saldım deryaya.
Ben aşığım, benliğimi aşkta yitirdim.
Biz olmak için, nefsi öldürüp beni bitirdim.
Dünya, bir lokma bir hırka dedim oturdum.
Dünyalık ne varsa üzerimde, silktim deryaya...
Tenime gücü yetmez ruhumun, yanar ağlarım..
Hücrede işkencede geçti gitti güzel çağlarım.
Kar yağdı saçlarıma, viran oldu bağlarım.
İmrenerek baktım, gencecik ve güzel deryaya...
Kayıt Tarihi : 27.5.2024 22:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!