Sabrın Ateşi Şiiri - Yusuf Şeker

Sabrın Ateşi

Kaşırsan yarayı, Kemal’e ermez,
Sönmez ateş, alev alır yanarsa.
Derya olur yaşın, yar yüzün gülmez,
Dert içinde dertli yaran kanarsa...

Sabret ki zamanla diner acılar,
Gönül gül bahçesi için bocalar
Ne sevdalar geçer, nede sancılar,
Her aşkın yolunda benzin sararsa

Susarsan kelamın değer bulurmuş,
Lal olan dillerde sırlar uyurmuş.
Bir bakış, bir ömür yara olurmuş,
Gönülden gönüle köprü kurarsa

Geceyle dost olan gündüzü arar,
Bir umut beklerken ömürde solar.
Küllenen yürekten dumanlar çıkar,
Ateşle her imtihan sabırla yanarsa.

Bir ömrü yakarsın tek hece için,
Kalırsın sessizce, bin gece için.
Ağlarsın durmadan, bir güle için,
Kök salan yürekler çölde kurursa.

                                     Yusuf şeker.