Yaz ortasında bahardın
Küçük bir kız çocuğuyken
minik adımlarımla koştuğum patika yol
tırmandığım o kocaman ağaçtan
düşme korkusuyla duyduğum coşkuydun
memleket özlemim
Bu ilk yanılışım değildi
tutar gibi yapıp ilk bırakışın da değildi ellerimi
ve ilk değildi sen giderken ardından bakakalışım.
Git gide ufalıp kayboldun,
ben de ters yöne çevirdim yolumu
MİSAFİR
Tanıyorum seni,
aynı yoldan geçmişliğimiz
aynı sudan içmişliğimiz var
ve belki aynı acıyı çekmişliğimiz
Kursağımda bir düğüm, açlığımın sonu yok
Oysa ki yeşildi, tazeydi ve rengarenk...
Yokluğunun sonu yok
Varılmaz yollar, sarp geçitler önümde
Tehlikeli, hep can kaybı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!