Derya Atı Şiiri - Üzeyir Karadol

DERYA ATI
Halil Şengün'e
I.
yokluğunda yürüdüm sensizliği
kemik ayaklarımla
vaktâ ki soluk soluğa kıvrandım
-Tanrı merhamet etsin-
o Çerkes atının
sarı sıcak teniyle
ezelde oynaşan
iki çocuktu ruhumuz

doksan yedi
Fevzipaşa Caddesi
öldüm
öldüm
kemik ayaklarımla çünkü
cinayetten arta kalan iskeletim
-sultandır Fatih’in kızları-
deselerdi vaki olmazdı bu ölüm
yanlış kapı yasak mekân

Harbiye’de azdan tezgâhtar kızdan
kıyam ettim günahım boynumda
aşk mahşerinde
andır cehenneminde
azaptayım sultanım
Fatih Camii’nin dibinde
yıl doksan yedi
şubat
ne tuhaf
doğduğum ayda öldürmüşüm
bulamayan kendimi

II.
karalara düçar etmiş
meğer felek
çevik bir alevle süngüler
adanmış kurbanları
orta yerinde Ordu Caddesi’nin
vakit dokuz yüz doksan yedi
şubat
ve soğuk
donakalmış cesedim
kimseler acımamış
kimseler duymamış
adil olmamış hakkı tutan düzen
kalem kırılmış kılıç kesmiş
ter kan akmış canım
Lâleli’den Aksaray’a
bir bakan yok hüznüme

bin yıl sükût reva mıdır
Bayram'ın tapusunda
sürecek tapanı sarı öküz
yurdun bağrında
doğan şemsin harında, Bil

III.
yanaklarında çiller
gülüşün sadakan
kaşlarında çiğler
bakışın tuzağın
ok ok kirpiklerin
ve dolgun gözler sadağın
yaraladın madem dağlasan
kor ateş zira dudakların sultanım

Fatih'in ruhu bir dem ötede
bense boş beleş cami sokağında
devrimden evvel o gül endam yolunda
ayıptır günahtır şeytandandır
değil mi Mustafa abi
tel tel cigaranla yandın benle bilirim
bir de beş parasız şimdi
yandığımın resmidir Tabhane Sokak
yıl bin dokuz yüz doksan yedi
aylardan şubat
hava soğuk

IV.
ey kadirimutlak
öldüren yaşatan Tanrı
hangi günahın bedeli
yaşamak dünyada
taş kalbinde saplı
Zeynep Hanım Konağı'nın
çığlıkta sırra kadem
naçar aşkın feryadı
hâlâ çınlar mı bilmem
amfi beşin hatırasında
eski şiirin rüzgarıyla

zamanın behrinde Attila'nın
naralar savurduğu dört nala
Kuban Nehri'nin kıyısında
okunurken Prens İnal’ın buyruğu
Çerkes atının derya gözlerinde
boğmuşum sonsuz bedenimi

görmüşler cesedimi
Fevzipaşa Caddesi’nde
kimseler acımamış
kimseler duymamış

bin dokuz yüz
doksan yediymiş
şubatmış
soğukmuş