Derya Şiiri - Mesut Hastürk

BEYİN AĞRISI

dostumuzdu gülümüne hayrandık

en sesinden öptüm birdenizin
kumlardan ayıkladım rügarı
merhaba. nıhumu çalan kışölüleri
mehmet. akşam çatladı cam vuruşlarıyla
kırılışımı dinledim

düşü. kanamalı bir tablo. çiziği yok bilincin
ah. ölüyü gömdüm sevmek için izini
utancından dönüyor böyle dünya
iterek düştüm yüreğimi
koynu ücra bir köşe ölümüm için

yüzünden kopardım yağmura öğrettim gülümsemeyi
hazırlığımız yok ve çantamda yalnız sevincin
açlığımıza yetecek bir de adres
ye mehmet
ye
hiç tükenmedi tuzu denizlerin

süslü kıyıları vardı boyu ondan
söyleştik sığıp upuzun bir damlanın içine
yüzüm. parmaklarına gerilmiş bir gök. acımız mim
ne yerinden öpsen bir parçan kalır
ne zamandan çalsan bir aklın külüyle
­
uykulu. esrik
bin gölge birden dağıtır. albeni
kıyısınhda gözüm yok doğransam kuyusuna
yırtar hüznümü öylesine bir gülüşü
akar zehri ince bir yol çizip beynimden
etim geçer etine patlar bedenim
aşk ve atçlıktır tarihten dökülen
açlık
fırlar her derimden

derya
henüz topa tutulmamış sığınak
sancısını döküp öleceklerdenim
eski gölgeleri de çağırdım yanıma
kat kat. iç içe
bir anıt mezar gibi girdim içine gövdenin
rahmini ateş ve mumla süsledim

sesi mehmet. boğazımı kesen
kanımı tükettim san damanm kurudu
dik durmalıyım gövdem olsun diye boylu boyunca
camüstünde
derya

Şehri Göğe Astılar Şiir Kitabı, Etki Yay. 1992