Bugün Deryayı gördüm, yandı, kavruldu içim…
Telâşlı bir şâyia, benden bana yayılan;
Derya... Yangını evlâ, semtine varan yol nâr!
Fakîr, mahmur bir şair, her tokatta ayılan...
Kim bilir, Bülbül gönlüm daha kaç Güle konar?
Kaçı yankı kaçı öz şu seslerin, duyulan?
Bu sıralar bir tezat havası var ki bende;
Gönlüm suya hasret çöl, dilim Kevser gözesi...
Ey Deryâ! .. Bana da yer var mı kutlu bölgende?
Kaç asır bendeliktir katının endâzesi?
Zerre kadar var mıyım konuksever sînende?
Garibim… Yaradan’ın ihsanıdır gördüğüm…
Yoksa ben kim Deryâ kim? .. Tuzum yoktur aşımda!
Yaşıyor muymuşum ben, hayat mıymış sürdüğüm! ..
Ukbâya vardığım gün yazsın mezar taşımda
‘’Sevdâsı derûnîydi, ruhiyatı kördüğüm…’’
Bugün Deryâyı gördüm, Deryâ beni görmedi! ..
Abdulkadir ÖğdümKayıt Tarihi : 14.8.2004 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ukbâya vardığım gün yazsın mezar taşımda;
‘’Sevdâsı derûnîydi, ruhiyatı kördüğüm…’’
aşkın yangısını okudum dizelerde...yaşadığını bile unutturan bir kara sevda ...duygu dolu şiire saygılar...
TÜM YORUMLAR (15)