Dervişin Günü Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Dervişin günü abdestle başlar…
Sabah kalkar kalkmaz abdest alır. Abdestsiz gezmez, abdestsiz
yere basmaz, abdestsiz konuşmaz, abdestsiz yemek
yemez, abdestsiz uyumaz, hayırlı ve güzel işlere abdestsiz
başlamaz, abdestsiz sakalını kesmez, abdestsiz bir belgeye
imza atmaz.
Derviş, yaşamıyla takva derecesi olarak örnek bir şahsiyettir…
Namazlarını terk etmez…

“Fitnenin hâkim olduğu bir yerde huzur,
Ancak yorucu bir mücadeleyle elde edilebilir…”

Temiz giyinip, hoş koku sürer.
Düzgün konuşur, boş laftan uzak durur...
Dost ve düşmanlarına adaletle muamele eder…
Selam ve muhabbetten ayrılmaz.
Fitne ve yalandan uzak durur.
İnsanlara zaafları üzerinden yüklenmez, onları zayıf noktalarıyla
ölçmez.
Kültür ve sanat meclislerinde olur.
Meslek edinme yolunda ilerler…
Her an ilim arayışında olur…

Fikri bir tartışmada kendini haklı çıkarma yoluna girmez.
Kim haklıysa onu destekler.
İnsanlara hatalarını yüzlerine vurarak kabaca değil, nezaket
ölçülerine göre, hafifçe söyler.
İnsanların hatalarını düzeltici olur.
Edebi olmayan, terbiye ve ahlakı olmayan kişiyle tartışma.
Üzülürsün sende hataya düşersin.
Mantıklı, usturuplu, ölçülü hareket eden insanlarla tartış.
Fikirlerini sakince ortaya koy.
Biri hakkında bir tartışma yapılıyorsa sen de hüküm verme
yoluna gitme, sadece şahsi görüşünü belirt.
Bir mecliste otururken adaba aykırı hareketlerden sakınmak
gerekir.
Kendimizi pasif duruma sürükleyecek hâl ve hareketlerden
sakınmalıyız.
Ağırbaşlı, oturaklı olmalı insan.
Hayırlı işlerde, hayırlı topluluklar içinde bulunmalı…
Söylediklerimiz ve yaptıklarımız, bizim karakterimizi ve
adamlığımızı belirler.

“Adam gibi yürüyecek, adam gibi konuşacak, adam gibi
seveceksin…”

Bir uyanış…
Bir niyet…
Bir besmele…
İhlaslı bir abdest…
Selam…
Zikrullah!
Muhabbetullah!
İlm-i kelam…
Namaz…
Ziyaret…
Veda…
Kavuşma…
Ve akar gider dervişin hayatı…