Dervişim Şiiri - Cemal Gündoğdu

Deryaya inen nehirim çağlayan
Sabah ayazında soğuk ve serin
Gökten bulutup indirip ağlayan
Bana sevdalı gençliğimi verin

Gönül derviş gibi yollara düşer
Ulaşmak için yer gök sahibine
Aşk dergahında eğlenip pişer
Sabır dileyip hu çeker Rabbine

Dervişi yola düşüren sevdadır.
Kervansız azıksız kalan sahrada
Hüzünler sel gibidir dert deryadır
Damla damla sen akarsın yarada

Yusuf çıktı derviş kaldı kuyuda
Kervancı başı duy artık sesini
Çıkar dervişi bırak bir kuytuda
Vermeden henüz son nefesini