Bir derviş bir gün bir yerden bir yere giderken, bakmış ki bir garip çoban yamaçtan tırmanıyor, oradan aşağılara yuvarlanıyor. Kan revan içindedir.
Derviş çobanın uğrar yanına selam verir ve yuvarlanma sebebini sorar
«Ne yapıyorsun?»
«Çoban yaratanına karşı vazifesini ifa ettiğini söyler.»
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta