Derviş oturmuşta tespih çekiyor,
Sayma derviş sayma sayılar ne ki,
Dervişin başında şimşek çakıyor,
Korkma derviş korkma yıldırım ne ki.
Dervişim biri, bir kucak elmayla yanından geçen kıza;
‘’Nere gidiyorsun? O kucağına ne doldurdun? ’’
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta