10.12
Newyork’un sokaklarını andıran bir siren sesinin içime verdiği ürpertiyle uyanmıştım.
Göz ucuyla yattığım odayı süzdüm.
O an odanın tanıdık olmasının verdiği rahatlıkla gözlerimi kapatacakken üzerime doğru atılan bir kadın kolunun tedirginliğiyle kımıldamadan kendime dün gecenin özetini sordum. Zihnim o an ihanet ediyordu bedenime, “Dün gece sevişmiş miydim yoksa sızmış mıydım, yanımdaki kadın evli miydi yoksa körpe miydi, buraya o mu beni getirmişti yoksa ben mi onu sürüklemiştim, “ bu kadar sorunun cevabını hatırlamayacak düzeyde içmem alışılmadık bir durumdu. Kendime gelip en azından kaçak olmayan bir sigara içmeliydim ki hafızamın adiliğine karşı bir hamle yapmış olayım. Üzerimdeki kolu yavaşça atarak doğruldum, odada pek bir değişiklik yoktu, komodinde duran kül tablasını ıskalamış sigara izmaritinin ahşap zeminde bıraktığı yanık lekesini saymazsak… Yatağın başına düşürülmüş yahut çıkarılmış ve bunu hatırlamadığım bir inci kolye … Dün gece yanında yattığım ya da yanımda yatan hatunun muydu onu dahi bilmiyorum. bu kadar saçma sapan sorunun cevabını alabilmek için yanına tekrar sokulup uyanmasını beklemek en cazip geleniydi ve üç sigara sonrası yanındaydım o an bir cevap anahtarının yanında yatıyordum.
23.27
Ne uyumuşum ama! Hava kararmış mıydı? Alkol almadığıma eminim artık. Beni asıl tedirgin eden yataktaki sıcaklığın buza kesmeye başlamasıydı bana sarılan elin artık hareket etmemesi de hayatı ıskalayan bir sorun muydu, odanın dağınıklığı ise ikinci ilgileneceğim sorun olacaktı. Ne kullanıyorsam bırakmalıyım sanırım yatağımdaki nem benden kaynaklanmamalıydı…
Anlat kalemim.
Dök içinden geçenleri,
Nice aşklar eskitip,
nice uğrunda ölümü bile göze aldığım aşklarım olduğunu
şimdi sıra sende
Anlat
Bu bir isyan,
bu bir vedadır Maviye...
Son şiirim belkide.
Belkide asi bir son mektup tadında ki seslenişimle.
Geceye inat eden yıldızlar gibi sönük kalan şiirlerim
saat 2:22
sana yazıyorum ve sen yoksun...
sönsün şimdi tüm ışıklar,
boğulsun yokluğunla gece.
Acılarla olgunlaşan ruhumun çarebilmezliğinde kaybolduğum günlerim yok artık...
Gelmiyor artık ilhan perileri,
Sen dizime yattın ben bir şiir okudum ve sen uyudun…
Şimdi uyan…
Yelkovan aşkı gösteriyor,
Takvimlerde buruk bir haziran…
Kahvaltı hazır…
Ve bu bir aşktır sana soframda sunulan…
Tüm gemilerim alabora olmuşken aşk denizinde, senden bana kalan gönül limanımın sahte bir o kadarda içten görünen tebessümleriydi beni hayata tutunduran. Sana yazılan kelimelerin nimet olduğu şu saatlerde eflatun tutan satırlarımda tükendi kalemim. Belki bir kız kulesinden manzarasından beklide Erzurum F tipi ceza evinin 322 koğuşundan sesleniyorum sana. Aslında kır kahvelerinin sigara kokan bunaltıcı havasında yazdım senlik şiirlerimi… senin cennet ateşini söndüren göz yaşı tanelerin vardı, benimse cennet bahçelerinde topladığım
Şeytan uçurtmalarım. Mevsim rüzgârlarının sert poyrazlarında kaybettim nefesimi.
Çoğu gün sensiz batırdım bu ovalarda güneşi.
Sensiz uğurladım umutlarımı limandan.
Tek tek saydım sararıp solan yaprakları takvimden.
Her zaman kolay değil sevginin resmini çizmek.
Ekose bakışlıydı...
Fiyonk ayakkabılarıyla oturduğum bar taburesinin karşısında ayak ayak üstüne atmıştı.
ofsaytı bilmediğine iddaya girerim ama firikik konusunda baya bilge görünüyordu.
Sanki barda kimse yokmuşcasına bana doğru yöneldi.
Hayatta unutmayacağım 2 ses vardır, biri ezan sesi, diğeride topuklu bir ayakkabının çıkardığı sesti.
topuklarını dünyayı delmek istercesine çıkardığı sesin volmü iyice artmaktaydı.
Bugün benim değil siz,
siz karşılıklı sevenlerin günü.
hiç üzülmüyorum çünkü diğer 364 gün bana kalıyor.
belki olmayacak elimde yâre giden bir gül.
acı bir hüzün kaplayacak belki dörtr bir yanımı.
ama üzülmüyorum çünkü gönlümde yâre sunulmuş bir dönüm lale bahçesi ve kocaman bir ömür var.
Bu gece kalem yazmaz yıldız kaymaz şehrin üzerinde
Bu gece ayrı bir hüzün dudaklarda...
Yar gittiğinde geride herbir kelime için ağlayacak kağıt ve kalem bırakmaktır aşk.
Bazen isyan bazende sitem içinde...
Zamansız mevsimlerde sana kullanılmamış kelimeler sunmak ister yürekteki çocuk.
Sevmenin en ağır mahkemesinde yarğılanmak,
Sana YazıyoruM
Son mektuplarımı son bulduran sana
artık sanadır tüm şiirlerim.
ayrılık adına söylenecek sözleri tüketmişken gönlümde
tüm sevda sözcüklerim sanadır.
senin için cennetten bile vazgeçecek sevdalarım var artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!