Çok özledim gülüşünü gülüm,
Yanında götürdüğün neşeme iyi bak!
Ve beni öyle hatırla.
Yük olmasın sana gam keder
Yol uzun zaman kısa.
Giderken aldığın ahım vardı ya
Kocaman bir sevdadan düştüm,
İnan ayrılık değildi bu.
Düşerken aklımda tek bir soru,
Neden beni itti anlamıyorum,
Neydi diyorum benimle zoru.
Hiç bilmezdim,
Kulak asmıyorum
Yüreğimin sesinden başka bir sese.
Dünde böyleydi,bugünde böyle...
Yarında böyle olsun isterim.
Sen, yalnızlar ülkesinin kayıp kelebeği...
Sen, bir avuç kırık kalpten ibaret sessiz...sustum.
Sen belki baharı gözlüyorsun gülüm,
Aşk mevsim dinlemez ki.
Son mevsimiyse ömrümün telaşa hiç gerek yok ki.
Her mevsim bir başkasın İstanbul,
Çünkü her mevsim ben olurum İstanbul;
Yaprak dökerim bazı,
Yine sabah sekiz akşam beş muhabbetleri,
Yine işte öylesine bir gün,
Evde beni bekleyen güzel olmasa da
Anlayışlı bir karım,
Etrafımda pervane gül gibi çocuklarım...
Olsun istemezmiydim be!
Aklıma gelmeni isterdim görebilseydim bir an çıkıp gitmeni
Ve yahut sana hoş geldin diyebilmeyi,
(hoş geldin diyebileceğim bir anım bile yok)
Yaratılırken alnıma yazılmış yokluğuna.
Seni bilmeyi dilediğim yaşlarım yıllarda değil...
otuzunda, kırkında...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!