Derviş Şiiri - Aynur Durmuş

DERVİŞ
Derviş derviş olalı
Kerpiç duvarı yoralı
Kimse olmaz oralı
Sardı yaraya soğanı

Derviş derviş serpilmiş
İlimi şevkati sezmiş sezmiş
Dünyayı dolanmış gezmiş
Bu lütfu dervişe vermiş

Dervişe bir bir sormuşlar
Ayrılık nedir diye yormuşlar
Yanında yürekten kovmuşlar
Hasreti yokluk sanmışlar

Eşeği derviş edememişler
Odunu sırtından edememişler
Neden çekmiş hiç bilmemişler
Acımadan odun yüklemişler

Derviş bilirmiş kendini
Manevi yenermiş fendini
Gömmüş güzele nefsini
Rehberinde bulmuş muhabbeti

Derviş derviş olalı bezmiş
İnsanları şeytandan etmiş
Soru sormak için keşifmiş
Bilmiş edinmiş derviş derviş

Ne zamandan silinmişler
Nede tarihte delirmişler
Yolunda aranıp gezmişler
Derviş bilir deyip sevinmişler

Şiirim dervişe yazılır
Düşüncem dolanır sayılır
Görsek inan ki bayılılır
Buda saygıdan sayılır

Hiç dervişe rastlamadım
Sorupta omzuna yaslanmadım
Zalim düşman gözüne kaldım
Çıkıp gelsen aşk sanırdım

Derviş anamısın babamı
İşinin yolunu yordamını
Mazlumun geçirir travmasını
Hesaba Çeker yaftalanmasını

Derviş derviş olalı şaşırdı belki
Düşmana gider tepinekli
Egirip büker dilindeki
Derviş bilir kalbindekini

Eğer ,Devişler olmasaydı?
Kalbinde yeri olmasaydı?
İnsan doğmadan Yaşarmıydı ?
Dervişler hesap sorarmıydı ?

Aynur Durmuş