Aynı sokak lambasının ışığında derviş,
Solgun giysiyle duruyordu tek başına.
Bedeninde çarşaf ama ruhu çıplak
Ya da ruhu çarşafta bedeni çıplak.
Neylesin garip derviş, çözemedi sırrını
Hikmeti kafasında oluşan hafif çatlak.
Ayakları dolandı durdu kara çarşaflara,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
teşekürler sizi gönülden alkışlıyorum.
Bu güzel paylaşımı biz şiir severlerle paylaştığın için teşekkür ederim yüreğine sağlık
bayramın ve yeni yılın kutlu olsun
salim erben
Düşündürücü ve güzel,tebrikler
Şiir insanı alıp götürüyor gerçekten... İsyan etmek istiyorsunuz. Sağır duvarlar sonsuz mu acaba? Bu şiirin bir devamı olmalı, sağır görünen duvarların ışık sızan çatlaklarını anlatan... Umut fakirin ekmeği diyorum :)
Tebrikler...
'' eğer aklının gittiğini farkettiyse ki farktmiş gibi görünüyor ...toparlar yeniden daha güçlü ve daha bilinçli...tebriklerimle...
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta