Naftalin kokulu gönülleri dumana boğdunuz.
Bire yüz veren merhametimizi soydunuz,
Çocuk masumiyetinde ki gülüşlerimize pusu kurdunuz,
Bu deruni bakışlarımızın mimarı sizsiniz siz!
Sizin mangalda kül bırakmayan ahkamınız batsın.
Özümüzü, sözümüzü, en içten duygumuzu yalanlarınızla susturdunuz,
Koşar adım vardığımız yollarımızı hayal kırıklıklarıyla doldurdunuz,
İyi niyetlerimizi kıymet bilmeyen kirli kalplerinizle kuruttunuz,
Bu sıtma tutan kalplerimizin mimarı sizsiniz siz!
Sizin insanlıktan nasibini almayan vicdanınız batsın!
Duvağı açılmamış sevdaları kirli emellerinizle öldürdünüz.
Eli çiçek tutan sevgilileri diri diri toprağa gömdünüz,
Aşkı heveslerinizle öğüttünüz, gönülleri yalnızlıkla söndürdünüz,
Bu buruk, bu ürkek bakışlarımızın mimarı sizsiniz siz!
Sizin sevgiyi hiç yaşamamış ketum yüreğiniz batsın.
Sizin etrafına zehir saçan enaniyetle dolu fikriniz batsın...
Döndü Dülger
Kayıt Tarihi : 4.4.2025 19:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!