Herkes beni dertsiz gamsız sanıyor,
Bilmezler içimde ne dertlerim var,
Ben derdimi kendim sarar, ağlarım,
Muhannete muhtaç olmam, kendi yaramı sararım.
Gönlümde fırtınalar kopar durmadan,
Kimse bilmez, yüzümdeki sahte bahardan,
Bir gülüşle gizlerim haber vermem acımdan.
Yolumu kendim kaybeder kendim bulurum.
Muhannete muhtaç değil bu yürek,
Ne kadar acı olsa da yüküm hep gerek,
Kendi yağımda kavrulur, yine yanarım,
Ben yaramı tek başıma sararım.
Kayıt Tarihi : 13.10.2024 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!