Ölen Kızıma Hitaben Şiiri - Midayet Kara

Hasta olduğunda, dünyam karardı
Üç beş gün içinde, benzin sarardı
Ağladığın her an, canım yanardı
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Bu dünyada yokmuş, ekmeğin aşın
İki ay sonra, dolacaktı yaşın
Bırakıp giderken, bana bakışın
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Yaşadığın aylar, hep boşa geçti
O zalim kaderin, ölümü seçti
Daha büyümeden, kefenin biçti
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Hastayım kızım, bakamadım sana
Şahit oldum inan, öldüğün ana
Yalvardım Allah’a, dönmedin bana
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Elimdeki resim, yavrumun resmi
Bu bana verilen, kötü bir ders mi
Dünyada kalacak, yavrumun ismi
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Hasta yatağında, kıyamam sana
Dünya zindan oldu, o anda bana
Dersimi aldım ben, felekten yana
O halin aklımdan çıkmıyor kızım

Kalbimde acılar, inan dinmiyor
Çektiğim acıyı, Allah biliyor
Güldürmedi felek, canım yanıyor
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Ölümü tatmayan, bunu bilemez
Ağlarım gözyaşım, kimse silemez
Felek vurdu artık, baban gülemez
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım

Yaktın beni, bağrıma basarım taş
Kapanınca gözlerin, tutar mı baş
Ağlarken kurudu, gözümdeki yaş
O halin aklımdan, çıkmıyor kızım
(0135) Mart 1978