Savrulmuş bir yaprak gibi, tutunacak dal kalmamış
Suya hasret toprak gibi, kurudukça hâl kalmamış
Dedi: Durmaz yanar içim, benim çilem hiç bitmez mi
Bir hastalık bir de geçim; bu acı bu dert yetmez mi
Durdu bir an sessiz kaldı, mendilini yoklayarak
Sonra sözü yine aldı, gözyaşını saklayarak
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta