Dertli Şair Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Zaman böyle,
Dünya bu:
Kimisi taç giyer,
Kimisi keldir..
Eşit yaratılmış,
Eşit olmamış insanlar...
Kimisi çok çirkin,
Kimi güzeldir..

Ne yapalım zaman böyle;
Güzeller sevilir,
Zengin övülür.
Ya çirkinler,ya fakirler:
Çirkinlik,fakirlik suç imiş gibi,
Her meclisten,her kapıdan kovulur..

Zaman mı değişti,
Dünya mı böyle?
İnsanlar vefasız,
Şehirler hissiz,
Mahalleler sevgisiz,
Caddeler,gülsüz,çiçeksiz..
Ellerim böğrümde,
Düşündüm sessiz sessiz..

Sonunda kıra çıktım,yeşil kıra.
Çobanların dünyası,mor sümbüllü çayıra..
Dinledim çobanlardan yanık kaval sesini,
Bu ses bahşetti bana,yaşamak hevesini..

Hemen koştum pazara,
Bir kırık saz aldım.
Derdimi o söyledi;
Ceylana, kurda,kuşa.
Teselli onda buldum,
Zengin mi oldum?
Saçım mı çıktı?
Hayır...
Dolaştım diyar diyar..
Ne yapsaydı dertli şair..