Dertli Pınar Şiiri - Hacı İbrahim Sağır

DERTLİ PINAR

I.
İki keçi üçte koyun,
Geçimiydi horantayın,
İki oda bir mabeyin,
Değişmem bir yalı ile.

Yine hayale dalmışım,
Dayım evine varmışım,
Bir köşede​ ​gelinbacım,
Bulgur çeker salı ile.

Hedikler kaynar tandırda,
Yiyek bir sahan getirde,
Çedene isterim; bir de,
Buyur eyle yolu ile.

Bak üzüm çığnar gelinler,
Dolup taşar şiraneler,
Nerde​ şimdi​ ​o​ nineler,
Baldan tatlı dili ile.

Hayal de biter git gide,
Toprağa karışır bir de,
Bahçeden gelir bir dede,
İki büklüm beli ile.

Bir gelin pakla savurur,
Bir bacı yufka evirir,
Çocuklar çember çevirir,
Eğdirdiği teli ile.

Öğlen oldu geldi davar,
Anam beni suya savar,
Bir hayalde olsa ne var?
Anam gelse gülü ile.

Ağaç uyanır, döllenir,
Dağlar susar kuş dillenir,
Bahar olur bağ bellenir,
Babam gelir beli ile.

Köye giderim arada,
Ak sakallı ve kara da,
Bekleyen de yok orada,
Göçtü seher yeli ile.

Dertli pınar soğuldu ya,
Kim dertleşir senin ile?
Gözün yaşa boğuldu ya,
Kimler siler eli ile?

II.
Yayık yok ki; ayran içsek,
Keçi yok ki; postun alsak,
Koyun yok ki; yünün yolsak,
Bekler durur çalı bile.

Bağ bahçede ot diz boyu,
Nerde su çektiğim kuyu?
Ağaç yok!​ tükenmiş soyu,
Yerde gezer dalı bile.

Tükendi gençlik çağımız,
Örtüldü tüm kapağımız,
Tütmez gayri ocağımız,
Söndü!​ Btti külü bile

Dinle beni Sağıroğlan!
Köyün terkedilmiş çoktan,
Kendi ile konuşmaktan,
Aklın şaşar deli bile.

Hacı İbrahim SAĞIR
18 Şubat 2014