Dertli gönül ne sızlarsın boşuna,
Yok işte gölgen; kaybolmuş gitmiş.
Yanan muma dönmüş yaşam yeniden,
Bekle... Son ışığın dibine düşmüş...!
Dertli gönül ne ağlarsın boşuna;
Misafirsin bu dünyada hayrına.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
