Dertli gönül ne sızlarsın boşuna,
Yok işte gölgen; kaybolmuş gitmiş.
Yanan muma dönmüş yaşam yeniden,
Bekle... Son ışığın dibine düşmüş...!
Dertli gönül ne ağlarsın boşuna;
Misafirsin bu dünyada hayrına.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
