Dertleşme ZaMaNI Şiiri - Sonay Çakmaklı

Dertleşme zamanı mı geldi gönlüm
Bedenim niye böyle titremekte?
Dışarıda hoyratça esen rüzgar bile
Korkutmuyor beni sende ki bu hırçınlıklar kadar!
Ben mi yazdım kaderimi
Kader mi çizildi yoksa benimle!
Ben ki bu kepaze hayatı sürüklemekte
İnadıma inat mesken ettim kirli aşkları kendime.
Herkes uyur, bir bayram sabahına gebeyken gece,
İnliyor yüreğim, kendiyle dertleşmekte…
Ben sancılar içinde.
Doğuruyorum beni benden, yeniden,sessizce…
Gece karanlık,yıldızı yok, rotamı şaşırdım,
Karanlık kör kuyular misali girdaplarım oldun bu gece.
Ay ışığı yok ki ışıltım dolsun içime
Sanki;
Dökmeyi beceremediğim gözyaşlarım adına
Hoyratlığına bir de yağmur eklemiş hava…
Kırgınım,kıyılmışım belki de yaşama
Serzenişim ondan böyle!
Söyle sevgini,paylaş, bırakma yarına
Derler demesine de,
Giderler sonra birden bire…
Yoruldum sevmelerden,
Usanmışlık var artık serde.
Elimi uzatıp ta,orada yitirilmelerde.
Bezginliğimse, sanki, hep cepte…
Duvarlar boş boş bakmakta bana,
Sanki onlar dinlememiş hiç beni!
Hani gözyaşlarıma ortak olmamışlar
Suskun beni izlemekte …
Sol elimim baş parmağı uyuşuk kaç gündür,
Hekim dedi ki; sinir sıkışması, korkma geçer.
O bildimi bilmem!
Lakin, uyuşmam oradan başlamakta.
Ya,gerisi de gelir sol yanım hep uyuşursa!
O zaman nasıl sevgiliyi özler, özlemler içindeyken.
Korkum bundandır,
Namerdim yatağa bağlı kalmaksa…!