Dertlerin Kelimesi Şiiri - Fatih Öztoprak

Parlatırdı bir göl dalgası, dipsiz buzulların güneşini..
Bir çimen boyu huzurda bulurdu çiğ damlası, nefesini..
Kahrolurdu bir yıldız, peşinde yalnızlığının elmaslarıyla..
Böylece vazgeçerdi fezalar, bulmaktan âşkın esinini..

Turkuaz gök, morarmış dudaklar, susuz bir sıcak..
Belli, bu gece dolunay azgın kurtlar için parlayacak..
İsimlerden utanmayan bir ışıkla zühredir o nur!
Nura nur katarak bu kez, bu bîtâp ruha dokunacak..

Hırslar elinde kışlar yüzünden, beyazsızlığın esiri
Her yanı dağlanmış bir dev! - kalbi acıların delisi..
Bir âşık peydâ olur, ılgıt ılgıt sulardan hevesle..
Yürür dağlar boyunca, sarsarak âlemin en dibini!

Parlatırdı bir ırmak aynası, sakin bir hezimeti..
Bir çiçek masumluğunda bulurdu yürek, evini..
Kahrolurdu geceler, peşinde sabahın kör kahrı..
Böylece vazgeçerdi âşık, bulmaktan dertlerin kelimesini..