Dertlerim Şiiri - Ekrem Öğdüm

Dertlerim yüzünden boğazıma kadar battım,
Ellerimden tutup ta kaldıracak kimseyi bulamadım,
Dertlerime derman için her şeyimle çabaladım,
Ama nafile! Olmuyor olmadı işte yapamadım...

Ellerimde ayaklarımda fer kalmadı bu yüzden,
Soğuktan üşüdü titremeye başladı cüssem,
Kendime güvenim kalmadı, korkuyorum gelecekten,
Ama sabredeceğim, bende güleceğim yeniden...

Beni dinle ey kara bahtlı, kara yazılı başım!
Sayısız çile çektim fakat hala gençtir yaşım;
Öldüğüm zaman kara kefene sarılsın naaşım,
Belki o zaman son bulur derdi dermansız yaşamım...

Siz hiç gördünüz mü ölmeden mezarını kazanı?
Kapkara kefeni ölmeden vücuduna saranı?
Toprağın azap dolu sinesine uzanıp yatanı?
Daha ölmeden çürüyüp de toprak olanı?

İşte ben bunların hepsini yaşayanlardanım,
“Ben kimim” diye her gün kendime soranlardanım,
Dertlerim gözlerimi kör etmiş zindanlardayım,
İsyan edecek halim yok ama isyanlardayım...

Her gün sabahlara kadar sigaramla ağlıyorum,
Söyleyecek sözüm kalmadı artık bende susuyorum,
Biçare Ekrem’in dertlerinin dermanını arıyorum,
Dertlerine derman bulacağıma nedense inanamıyorum...