Onları sevdim her ne kadar bazıları kötü olsa da
Onlarla iç içe oldum hayatımı yaşayamasam da
Dertten derde sürüklenip hep yıkılsam da
Yine de onları sevdim acısını çıkara çıkara
Aslında kimseyi sevmemek gerekti
Onların başına dünyayı yıkmak gerekti
Bu adam yıkamadan geri dönecekti
Dertleri yine birikip onu teker teker sıkacaktı
Sıkıldıkça hep bunalacaktı
Artık çıldırır gibi olacaktı
Hiç kimse onu anlayamayacaktı
İçine atmaktan çatlayacaktı
Çatladığı zaman yardım eli uzanacaktı
Ama artık iş işten geçecekti
Kimse onun yaraların sarmayacaktı
Sessiz bir köşede ölüp gidecekti
Hayatta yalnız kalan adam askerde de yalnızdı
Çileler, dertler onun ayrılmaz arkadaşıydı
Hayallediği hiç bir şey olmayacaktı
Çünkü özgürlüğü elinden alınmıştı
Alınan bu özgürlük bir gün geri verilecekti
İşte o an kısa sürede olsa mutlu olacaktı
Onu anlayacak bir arkadaş bulması gerekliydi
Bu arkadaşı maalesef hiç bir zaman bulamazdı
ÇÜNKÜ ARKADAŞI YOKTU,HEP YALNIZDI.
Süleyman Sırrı ÖzsevilgenKayıt Tarihi : 8.8.2014 17:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!