Dertler erkek bile tanımıyormuş..

Acılarla gecenin harmanlandığı,
Yaşamla mahşerin her gün yaşandığı
Dikenli bir çitle çevrilmişsin
Helede, yorgun ve yalnızsan akşamları.

Bir çeyrek sigara içimi hayallersin
Ay yine başının üstünde doğmuştur
Hıçkırırsın, korkarsın sessizlikten
İçine derin bir hüzün dolmuştur.

Özlemdir, kindir senin yüreğini yakan
ağlarsın kah karanlığa, kah yıldızlara
Yaşadıkların derstir, gözünde canlanan
her demde anarsın,
bunlar yediğin kurşun da olsa...

Dünyanın buz gibi duvarları
Yıkılacak gibi üzerine gelir
Dününden hayalleri engelleyen çitler
bir bir önüne gerilir.

Anımsarsın meydanlardaki insan selini
kolkola girip yürüdüğün yürekleri
anımsarsın bu gün gelince gidenleri
üç kuruşa bizi değişenleri...

Ne yüreğini paylaştığın o insanlar
Ne de bizleri yarı yolda bırakanlar
yoktur, bir zamanlar dost bildiğin silahlar
Yoktur yanında, kucak açtığın o dostlar...

Boğazında düğümlenir bütün kelimeler
konuşamazsın, diyemezsin kelimeler acı
Kahredersin, bitmez mi bu geceler
Bitmez mi bu hüznün ağlayan nakaratı..

Asmalı balkonların gizinde bakıştığın
Ulu çınarların dibinde elele dolaştığın
Adı neyse, o kadın var ya
uğruna yüreğini yaktığın.
Karanlığı sinsice üzerine gönderen
seni senden eden o kadını düşünürsün.
İnsan satan dostlarını, düzenin çarkını
onunla karıştırırsın hüzün çorbanı...

Bir yağmur, bir delice fırtına
öyle esmeli ki derinden derine.
Almalı seni de bizzat yanına
götürmeli çekmeli ta içine.
Ne seni yıkan sahte dostluğa
ne de bu düzenin bir çizgisine
adı neyse, o kadınların ihanet raksına
inadına inat, kaybetmeli seni
gözyaşlarının içinde...

Hani biz erkekler hiç ağlamazdık
hani ayaktaydık, erkektik sözde
hiç bir şeyden, hiç bir dertten yılmazdık
hep dem vururduk o kelimelerle.
Demek ki bizler de ağlıyormuşuz
Bizim de gözlerimiz akıyormuş.
Gururla kendimizi kandırmışız
Dertler, erkek bile tanımıyormuş! ..