Dert'ten icerim Şiiri - Hasan Hazani

Keyfimden deyil dost dert'ten içerim
Bahar'da çiçeği dökülmüş gibi
Keder'le, hüzün'le eker, biçerim
Gönlümün bahçesi sökülmüş gibi

Ben bade içmedim namert elinden
Gitmedim kalleşin yolu şer'rinden
Ayırdım kendimi bakar, köründen
Arada duvar'lar örülmüş gibi

Bozuk düzenlerde duramıyorum
Zalime taraflı olamıyorum
Mutluluğa övgü yazamıyorum
Ellerim, kollarım bükülmüş gibi

Göremem bağnazın gördüklerini
Tastik etmem cahil dediklerini
Okumam yobazın övdüklerini
Defteri, kitabı dürülmüş gibi

Kendi çıkarıma kesip, biçemem
İnsanlığı ayırıpta seçemem
Zevk'le, neşe ile yiyip,içemem
Ekmeğime zehir sürülmüş gibi

Sonbara döndü baharım yazım
Düzeni tutmuyor bozuldu sazım
Ruhumda acılar çoğaldı sızım
Ölmeden toprağa gömülmüş gibi

Bu dünya'da şad olupta gülmeden
Yüregimde yaşlar sona ermeden
Daha alıp, vereceğim bilmeden
Borcumun faizi görülmüş gibi

Tabip gelse iyileşmez yaralar
Melhemin sürsede yoktur çareler
Attım allarımı giydim karalar
Sanki matem'lere bürünmüs gibi

Ateşim olmadan çıkar dumanım
Tükendi umudum yoktur dermanım
Yorgundur bedenim sızılar canım
Sanki sopalanmış dövülmüs gibi

Kendi dertlerimi koydum kenara
Yönümü çevirdim mazlum, yanara
Bakarken kimisi hazan cinara
Hayin'ce seyredip öğünmüş gibi.
(h.hazani)