Ben bir kulum dert mektebinde,
Yaşadım durdum derdimi yıllarca, gönlümde en derinde,
Yeri geldi koydum masaya, dost meclisinde tam yerinde,
Yeri geldi sustum, konuşmak nafile,
Derman yoktu fani elinde...
Dert mektebinden ayrıl diyemedim kendime,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta