Dert Etme Be Hemşerim! ..

Dünya’ya “mutluluğu” aramak için geldik
Bulmuşuz bulmamışız, dert etme be hemşerim
Mecnun’ca çöller aşıp, Ferhat’ça dağlar deldik
Menzile varmamışız, dert etme be hemşerim

Canı almamış ecel, “umudu” niye alsın
Varsın nefes aldıkça, ümitler de yaşasın
Yeis’e düşmedikçe, ben ağa, sen paşasın
Rütbeyi takmamışız, dert etme be hemşerim

Biz aşka gönüllüydük, galiba aşk da bize
Gönlümüze kor olmuş şiirimize dize
Geçmediyse ömrümüz canan ile diz dize
Başka yar sevmemişiz, dert etme be hemşerim

Dünyevi aşk mecazi, “aslolana” basamak
Onu bulup da bir gün, “bir gün bile yaşamak”
Mutluluk o’dur işte, sahibine taşımak
Biz hamalı olmuşuz, dert etme be hemşerim

Zirveye giden yol bu, varsın olmasın hanı
Ne armağan gerektir, ne şöhreti ne şanı
Dönmeyiz ki bu yoldan, ateş sarsa dört yanı
Fırında pişmemişiz, dert etme be hemşerim

Ne çıkar bir yanımız eksik kalsın “na-tamam”
Sevmişiz “o sevmemiş” dert diye anlatamam
“Kader asli mülkümüz”, satamazsın, satamam
Bedeli ödemişiz, dert etme be hemşerim

Şükürler olsun Hak-ka, aşktan mahrum kalmadık
Dimdik durduk ayakta, devrilip yıkılmadık
Bir kahve telvesinde fal diye bakılmadık
Biz hakkını vermişiz, dert etme be hemşerim

Sonsuz aşk var, sonsuz aşk, adres; “Rab’bül Âlemin”
O sevgi yeter bize, nesi gerek “âlemin”
Bu aşkı yazabilmek arzusudur kalemin
Kelamı bellemişiz, dert etme be hemşerim