Yürüdüğün adımları kaç kişiyle yürürsün... Yanında değil kafan da kaç kimse vardır. Gördüğün neresi? Hangi şey içindeki yaraları azdırır. Bu roman senin romanın. Bu senaryo senin... Ve oyuncu sensin. Yan rol değil baş rol-desin!
Kendi kendini kurcalıyorsun şimdi. Kendi yaralarınla pazarlığın. Kapansın istemiyorsun, istiyorsun ki kapanmasın... Dert deşiyorsun. Dertleşemiyorsun da. Bir kuş bile bir ağaç bile dinlemiyor seni. Kendini gömdüğün yeri kendin eşeliyorsun. Senden sen bulmak için. Dna'sı bozuk bu hayatın... Gördüğün gökyüzü seni içine alan bir kapan! Yer desin seni içine almak için öyle hevesli ki... Sıkacak biraz daha belki cennetten bir köşe. Toprak olacaksın güzelim, toprak olacaksın, toprak olacağım... İyi de daha ne çektirirsin...
AYRILIK GAMI... Ayrılık gam!
Sana varmak isteyen ayaklarım o kadar suçsuz ki, sana uzanan ellerim , kollarım hiç bir suçu yok yine. Vallahi çocuk kalamamamızın suçu bu. Suçlusu herkes şu yaşamın. Kıyısından köşesinden tutmuşlar kıyısını köşesini... Sen benden ben senden ümidi kesmeyeyim de. Dertlerimi ya kime diyeyim... Dertleşmek istiyorum, dertlerimi dertleşmek. Sen de dert deşmek istiyorsun, öyle mi?
Bir futbol sahası kadar yerdeyim... Tribünler tıkabasa dolu. Kendi başıma oynuyorum şu oyunu, binlercesi beni seyrediyor. Gol oluyorum... Dert sayım artıyor... Dert doluyor kalem. Dert atıyorum kalelere... Seni dert dert ola ola soluyorum. İçimden çıkmıyorsun ki... İçimde yaşıyorsun!
Vallahi sen bunları okuyunca ağlayacaksın. Dertlerini omuzumda anlatamadım, ben dertlerimi senin omuzunda bir sana diyemedim. Mahrum ettin ya beni, mahrum ettin ya sevgiden. Sevgimden ne istedin, niye öldürdün be kadın...
Ağlayacaksın biliyorum... Ama şimdi değil, okuyunca... Ve şimdi okuyuncaya kadar,
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta