Dağların rüzgârı saçlarına değmiş,
Munzur’un sesi yüreğine işlemiş.
Bir yanın Pülümür’ün bembeyaz akışı,
Bir yanın Çuliye’nin asi bakışı.
Adımlarında tarih gizli,
Her sözünde isyan, her bakışında sevda.
Küllerinden doğan bir umut gibi,
Sen DersimliKiz, sen dağların dua.
Adını fısıldar her dere,
Her çiçek, her yol, her gece.
Sen yürürken toprak anlar,
Sen susarken gökyüzü ağlar.
Bir ağıt gibi hüzünlü,
Bir türkü gibi umutlu.
Hem yaralı, hem güçlü…
Adın kaldı dillerde: DersimliKiz
Kayıt Tarihi : 2.9.2025 07:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, “DersimliKiz” adını taşıyan bir karakterin hikâyesinden doğdu. O, sadece bir isim değil; dağların, nehirlerin ve tarihin ruhunu taşıyan bir kadının sembolü. Çocukluğunda Munzur’un serin sularında oyun oynamış, Pülümür’ün beyaz köpüklü akışına hayran kalmış. Çuliye’nin hırçın kayalıklarında kendi yüreğinin isyanını bulmuş. Her doğa parçası onun bir yanını taşımış: sakinlik, özgürlük, başkaldırı ve sevda. Zamanla büyümüş, hayatın acılarını da, güzelliklerini de sırtında taşımış. Bazen bir ağıt kadar kederli olmuş, bazen bir türkü kadar umutlu. İnsanlar onun gözlerine baktığında, sadece bir kadını değil, bir halkın, bir toprağın ve bir kültürün hikâyesini görmüş. İşte bu yüzden şiirde onun adı yalnızca bir kişi değil, bir ruh, bir iz, bir hatıra gibi işlenmiş. O susunca gökyüzünün ağlaması, yürüyünce toprağın hissetmesi bundan. Çünkü DersimliKiz, doğasıyla ve halkının tarihiyle bir olmuş bir kadının hikâyesidir
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!