Dersimiz Bitince Şiiri - Mehmet Zeki Ge ...

DERSİMİZ BİTİNCE

Aralıktı
Cumartesiydi
Karanlık gecenin kenarındaydı
Polatlı garında şafak yüzlü dört çocuk
Geçen tren ışıkları patlıyor yüreklerinde
Yüzleri camdandı aynadan
Sırçadan dökülmüş gümüştendi resimleri
Yakalarında soğuklar ölmüştü
Nasıl söylersek söyleyelim güzel oluyordu
Bulutsuz geceleri kan tutardı
Duvarlar kadifedendi biçilmiş bakırdan
Uzun gündüzler çizerdik akasya yapraklarına
Küçük kent sürgünüydük
Denizler uzaktı gökler yakın
Gün olur başaklar içimizde boy atardı
Saksılar delinirdi yaban otlarından

Binsek geçen trenlerden birine
Uyumuş olurdu koridorlarında Toros karları
Gövdelerini koca gözleriyle örterek
Tünelleri
Güney ekspresi ile geçerdi kartallar
Dersimli bir çocuğun saçlarında kurumuş
Korkularından belli
Vakitsiz ucan kuşlara dönsek
Yağmur bulutlarında ıslanırdık
Rüzgar yoktu
Gar depolarında ağırlıksız uyuyordu
Yalnızlıktan parçalanmış taşlar vardır
Kuytularda çiçekler
Yeşil kadifeden biçilmiş yaprakları
Karanlık gecenin kenarındaydı
Cumartesiydi şafak yüzlü dört çocuk.

Aralıktı
Aynasız odalar gibi sessiz
Cumartesiydi yarım kalmış çay bardakları
Kendi soluklarımızdan buğulanırdı gözlerimiz
Yanaklarımıza çığ düşerdi
Kül bulutlarından
Çocuklar diyorum bilsem
Hangi trende daha uzun yaşarım
Yüreğimde kalan ayak izlerimizle
Batıya giden trenler daha uzundur
Dürüm edilmiş yorganlar
Küllenmiş kunduz derileri
Suları kuşundandı
Kulbunda peygamber çiçekleri dallanmış
Dallanmış paslı Antep yellerinde
Karanlık gecenin kenarındaydı
Dört yanım çocuktu
Aralıktı
Ben trendeydim.

Mehmet Zeki Gezici