Dersimin Kizi Şiiri - Cemal Ruşan

Yürüyordum ve hep yürüdüm
tomurcuk açan sokaklarda
içimdeki aşkı arıyordum
yürek yangın her yanım ateş
yangınlar içinde yürüyordum
titrek lambaların ışıltısı korkutmuyordu
ve hiç aldırmadım sokağa düşen gölgeleri
Dersim gibi içli dalgın ve asi arsızlığımla yürüyordum
karanlığın gülümseyen köşesinde
gelecek zaferin ışıltısı vardı gözlerinde
inanç ısrar güven parıltısı
dağ dağ,kent kent,sokak sokak durmadan bıkmadan
her aradım Dersimli kızın sıcak ve uzak gözlerini
o uzanırdı, o uzandıkça ben yürürdüm
memleketimin öteki yakasına
ağrısını çektiğim Dersime
saçlarında menekşe,nergis,kekik kokusu eserdi
bahar gecesinde düşen çiğ damlasıyla ıslatırdı yüzümü
incitmeden,ürkütmeden dokunurdu
Ahhh tam buraya...yüreğimin sol yanına...
saçlarından mor dağların rengi düşerdi yüzüne
sevda sevecenliğinin yumuşaklığında sığınağım olurdu Dersimin kızı
sıcaklığında ta uzakları görürdüm
karşısında oturur bakardım
en güzel yeri dudaklarından öper
iki munzur dağı yapardım
onlardan şarap içer ovalara akardım
Munzur gibi süt beyaz düşlerimle akardım
durmadan çılgın ve delirircesine
tutuşmuş fırtınanın kavganın serüveniyle akardım
ama ne bir ahh ne bir aman yazılı değildi Dersimin Kızı
Sıcak ve uzak gözlerinde....

Cemal Rusan