Dersim Destanı'ndan Bir Bölüm

XVIII

/ karda kanlı ayakların izi var
silinmez izlerin erise de kar /

laç deresi suyun senin
böyle ala kesmiş niye
çağıldamak huyun senin
şimdi dilin susmuş niye

demenan ve kalan
ve ovacık yöresinin
öteki aşiretlerinden sığınmış olan
binlerce kişiyle doludur laç
çoluk-çocuk
kadın ve yaşlılar
kimi yorgun
kimi sayrı
kimi aç
mahşeri bir kalabalık
ortalık ana-bana günü

hani emmi hani dayı
hani kısrak hani tayı
aşağıda bizim köyü
kara duman basmış niye

herşeye karşın
direniyor bizimkiler
top güllesi
uçak bombası
yağlı kurşun
vız geliyor onlara
kayalarda keklik gibi sekerek
tırmanıp doruklara çıkarak
ve dalarak derinlere
yarınlara güvenerek
duruyorlar ayakta
her derede
her tepede
her koyakta
düşmana kök söktürüyor
ecel teri döktürüyor
akıllara durgunluk veriyorlar

kanlı dere şanlı dere
şehitlerim sıra sıra
çağırırım gelmez cara
dosr dostuna küsmüş niye

ve yedinci saldırı
onu da kırıyorlar
üstüne üstüne yürüyorlar
ölümün
ayakları tufanda
başları borada
bir elleri tüfek tutuyor
bir elleri yarada
ve akıyor kan
karışıyor tere
- laç deresi düşmez
diyorlar
birer birer düşüyorlar yere

iksor'dan atlamış bacı
harçik'te bulunmuş tacı
otuz sekiz yılı acı
poyraz gibi esmiş niye

al poşu
sarı kuşak
yeşil mendilli
görçek gelinler / tay kızlar
yüzüyorlar serin sularda
gözleri derin uykularda
düşleri özgürlük
ve onları bağrında beleyen
kutlu munzur
akıyor çalkanı çalkanı
aktıkça acılaşıyor

var mı ölümden ötesi
kara yerlere batası
kemal'in kanlı çetesi
mazlumları asmış niye

düşmana dönmüştür devran
alikıran
baş kesen
elinde kanlı tırpan
kendine karşı duranı da
destek vereni de
biçmektedir
ateş yağdırıp
kan içmektedir

ve zulüm çarkı işlemekte
iğneli beşikte bebeler
başlamakta soykırım
oy kırım
vay kırım
bu kaçıncı adanışım ülkeme
bu kaçıncı budanışım
bugün daha gür
salkım-saçak dallarım
yarın tümüyle özgür
olacak kollarım
kıracak zincirleri

Ozan Telli