Dermisin Şiiri - İzzet Gayretli

Ellerinden tutup o gözlerine bakınca
Öyle bakma ben içten içe yandım dermisin
Zemzem olup şu gönül cennetine akınca Aşk badesinden içip içip kandım dermisin

Şol ırmağın suyunu çevir aşkın dağına
Yedi kat arş aladan rahmet  damlar bağına  Dört büyük melek aşkı fısıldar  kulağına Kendini nahlistanda huri sandım dermisin

Nuru cemale bakın sanki parlayan güneş Arama dünyada yok benzeri bulunmaz eş Meleklere olmuşsun aynı batından kardeş
Ben gaflet uykusundan gör uyandım dermisin

Kainat güllerini derseydim senin için Yalvarıp da gözyaşı dökseydim için için Ayağına turabın olayım deme niçin
Sevgine aşkına her an inandım dermisin

Şu karanlık dünyamın nuru olurmusun
sen
Ebedi yanımda kal desem kalırmısın sen Ölsem Araf'ta gelip beni bulurmusun sen
Duâ edip adını hergün andım dermisin

Yüreğine kuruldu şu gönlümün pazarı
Var idi bir zamanlar bu sevdanın yazarı Ruhumda kazılı bir garip aşkın mezarı Gayretli'nin sözüne yar bağlandım dermisin

İZZET GAYRETLİ .
T.R 21 01 1999