Dermeden Gitme... Şiiri - Mehmet Şahan

Varlık sebebini, nefsini düşün,
Anlayıp sırrına ermeden gitme!
Her iki âlemin hepsini düşün,
İçinde Mevlâ’yı görmeden gitme!

Kalkınca hep Hakk’a yönelsin eller,
Dönünce hep Hakk’ı söylesin diller!
Sevince hep Hakk’a açılsın güller,
Vaktinde bahçeye girmeden gitme!

Hak aşkıyla oldurmadan ser’ini,
Hiçbir sevda doldurmasın yerini!
Gayret edip soldurmadan terini,
Bağbana hakkını vermeden gitme!

Nefret tarlasına sevgi ekene
Kibir urbasına şefkat dikene,
Gülün hatırına bin bir dikene,
Gönül sergisini sermeden gitme!

Şahan der ki seçtin ise türünü,
Her mevsimde ektin ise ürünü!
Zamanında biçtin ise tümünü,
Ecir tarlasını dermeden gitme!