Dermeden Gitme Şiiri - Mehmet Şahan

DERMEDEN GİTME

Bu fani âlemde göçmeden önce,
Varlığın sırrına ermeden gitme!
Vakti ve zamanı geçmeden önce,
Nefsini yerlere sermeden gitme!

İnsanda insanı, teninde teni;
Yanıltmasın seni ayrıysa geni!
Ayrı olan yalnız onun bedeni,
Herkesi sen gibi görmeden gitme!

Şefkati yol eyle yürü ardınca,
Merhamet aşığı olsun karınca!
Sevgi depolansın kisbi-kârınca,
İnsanın kalbine girmeden gitme!

Renginden ibaret sanma çiçeği,
Daldan dala dolaş anla gerçeği!
Yaratan aşkıyla börtü, böceği;
Bağrına basıp da sarmadan gitme!

Yollar çetin olmaz gerçek aşığa,
Dağları düz eyler koşar maşuğa!
Özündeki koru döndür ışığa,
Aşkın menziline varmadan gitme!

Aldığın nefeste hakkı var kulun,
Mekânı kafeste olsun yoksulun!
Hakkını ahrete koyma maktulün,
Mülkün hesabını vermeden gitme!

Pir-î Fâni der ki; düze ermeden,
Hak aşkıyla oku cüze ermeden!
İlmek, ilmek doku güze ermeden;
Ömrün hasadını dermeden gitme!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
03.05.2021 - İSTANBUL