Dermansız Hastalık...(AŞK)

Ne vakit insan yalnız kalıyorsa
Ve
Korkuları büyüyüp omuzlarına çörekleniyorsa
Geceleri beklemek yerini hasret çekmeye bırakıyorsa
O gün sabır denen yüce duyguyu tanımaya başlar...

Gece güne dönmez olur bir kara sevda peşinden
Gelir mi gelmez mi,belki de hiç bilmeden
Derin bir dramda başrolü üstlenirse istemeden
O vakir anlar insan
Mecburiyet denen şeyi öğrenmeye başlar...

Adını koyamasa da başa gelenlerin
Bir öpüş müdür bağlayıcı olan,tatlı bir söz mü
Yaşına aldırmadan giriştiği bir macera mıdır yoksa
Soruları,ardı ardınca kemirmeye başlarsa beynini
O anda çaresizlik denen belâyı öğrenmeye başlar...

Nerede,kiminle,ne yapıyor soruları çoğaldıysa beyninde
Aydınlıktan kaçıp,kendini hapsetmişse karanlıklara
Elinde ânlık avuntu,kadehine daha da yakınlaşmışsa
Baktığı her yüzde O'nu arar,fark etmeden ondan bahseder olmuşsa
O zaman öğrenir AŞK denen dermansız hastalığın pençesinde olduğunu...

Ne geri dönüş vardır artık çıkılan yoldan geriye
Ne bir doktor,ne de hemşire, elinde bir reçeteyle
Bilir ki son geceden sonra artık
Dünya dönmeye başladığından bu yana
Ne bir erkek kurtulmuştur bu acıdan ne de bir kadın...

Göz yaşları,yalvarmalar,medet ummalar nafile
Ne Leylâ'lar,ne Mecnûnlar gelir geçer de gönlünden
Bir O gelip geçmez terk edenlerden
Onsuz kalan gönlü olur virâne
O gitmiştir artık,dönüşsüz gidenlerden...

www.iebingul.com