Dermansız Gece Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Yalvardım, yakardım bütün gece.
Derdime dermanı verirsin diye.
Medet ya şafi medet ya rabbi yüce.
El açtım yalvardım şifa diye diye.

Vuslata Özlem var içimde
Sabahı bekledim kanlı biçimde.
Uykusuz kaldığım geceler içinde.
Niyazı dağladım şifa diye diye.

Yol bekledim, beni bu yollar yordu.
Yıl bekledim, beni bu yıllar yordu.
El bekledim, beni o eller yordu.
Bekledim,el bağladım şifa diye diye.

Güneş batar gece alır şu tahtımı.
Karanlıklarda kalan benim bahtımı.
Geceler boyu dilimde ki ahtımı.
Katran ile yağlayım şifa diye diye.

Kışı yaşadım yaz bahar ayında.
Su dilendim merve ile say'ında.
Tavafa durdum mümin sarayında.
Sel gibi çağladım şifa diye diye.

Feleğin çemberinden çok defa geçtim.
Yıllar boyunca fırtınaya karşı uçtum.
Yaşarken dahi ecel şerbetinden içtim.
Yaralarımı dağladım şifa diye diye

Göz yaşım damladı seccademe.
Derdi de dermanı da verensin Adem'e
Hamd ederim sana yeter ki git deme.
Dermanı yeğledim şifa diye diye.

Hak çalap'ım düştüm senin kapına.
AKÇA kul senden başka neye tapına.
Diz çöktüm, yüz sürdüm senin adına.
Gecelerce ağladım şifa diye diye.