Dermansız Şiiri - Yılmaz Tosun

SÖYLESEM derdimi uçan turnaya
ALIPTA götürürdü beni eşsiz uçsuz bucaksız YURDUMA...

EĞERKİ anlata bilsemdim ben kendimi,
YÜKLETE bilseydim çilemi omuzlarına,
yığılıp kalırdın kapanırdın ayaklarıma...

BEN bir meçhule giden kervanım
SAĞIMDA rüzgar solumda ateş
YÜRÜDÜĞÜM yollar sahra OLURDU,
SANA GELİRKEN,
ÜŞÜDÜĞÜMDE bile gülerdim soğuktan titrerken,

BEN sana gelirken gözüm görmez idi yolumu
KULAĞIM duymaz,yüreğim umursamazdı ÖLÜMÜ .

BEDENİM tutuşsaydı ateşine,
TAŞ duvarlar örülseydi çevreme,
GÖKTEN taş olup yağsaydın üzerime
KORKUSUZCA yine gelmek isterdim yine...

DAĞLARA anlattım derdimi yoldaş OLDULAR,
TAŞLARA vurdum kafamı sırdaş OLDULAR,
AĞAÇLARA göz yaşımı DÖKTÜM,
ANADAN BABADAN bir gardaş OLDULAR.

BİR sen anlamadın BENİ,
birde eşim dostum,
nedense hep bana hep bana düşman oldular...
ŞaiR HaYaLim