Derman olmak Şiiri - Mucize Kartal

Derman Olmak

Kimine dert olduk, kimine derman,
Kiminin yoluna ışık, kiminin karanlıkta kalan.
Kiminin derdini yuttuk sessizce,
Kiminin elinden tuttuk, düşmesin diye.

Vüregmin yükünü sakladım derinlere,
Yedi kat ele bile derman olduk bir kere.
Gözyaşlarını silen olduk, umut veren,
Ama kendi yarama derman, olamadım ben.

Her gülüş ardında gizliydi fırtınam,
Kendi kalbimde kurdum sustuğum liman.
Her adım başkasına şifa taşırken,
Kendi yolumda yara izleriyle yürüdüm erken.

Kiminin yüzünde tebessüm olduk,
Kiminin sırtında ağır bir yük olduk.
Her gönüle bir iz, bir nefes bıraktık,
Ama kendimize dönünce hep yalnız kaldık.

Ey kalbim, nice derman sundun aleme,
Nice dualar aldın gizli kelime kelime.
Ama kendi yarana dokunamadın bir an,
Kendi yangınına hiç su seremedin, aman.

Ve öğrendim ki insan en çok kendine yabancı,
Başkasına umut olurken, içi yangın hancı.
Kimine dert olduk, kimine derman,
Ama kendi derdimize derman olamadık, her zaman

Söz : Mucize