Derman Ocağı Sineler Şiiri - Turan Bulduk

gölgende pervaneler gibi koşar insanım
sinen denktir taç tabakasına güneşin
kalbin güvercinvari titrek ve inim inimdir
çehren bir ayna gibi parıldar durmadan
hep ötelerin nur demetlerini parlatarak

seninleyken fırtınalar en güzel rayihadır
çehrende bulur insan doyumsuz mutluluğu

şeker şerbet olur dudaklarında zehir
ellerinde taş toprak altın kesiliverir
gönül kapın aralı tüm muhtaç sinelere
hayat üfleyiveriri hem geçtiği her yere

ufuklarında doğan insanlık bulutudur
sözlerin Hakk sözüdürü ıpışıl apayandır

sinende sevgi koru mağma köpüğündendir
sözünü cevher edip akıttın sinelere

vefadarın da yoktur kan ter geçer seneler
ateşten efkarınla da buram buram sineler

kavgan sürecek nurun zulmeti boğuşuna dek
esrarlı çoşkun insanlığın aşk rehberidir

gönüller mezarındır gitsen bile tan yeliyle
erersin vuslatına verdiğin bahar müjdeleriyle