Derman Kalmadı Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Derman Kalmadı

Bir ömür yürüdüm vuslat peşinde
Mecalim tükendi, derman kalmadı
Kalbimden vuruldum işin başında
Hesabım görecek ferman kalmadı.

Kar ile kapandı umut dağlarım
Çöllere dönüştü sevda bağlarım
Günbegün eridi yürek yağlarım
Gönül ambarımda harman kalmadı.

Onca acı, hasret neye yaradı?
Aradım bulmadım bir gün muradı
Kavuşmak isterken yollar ıradı
Peşinden gidecek kervan kalmadı.

Hasretin yelleri yaktı bağrımı
İhanet külleri sardı böğrümü
Allah'tan başkası bilmez ağrımı
Acımı dindiren morfin kalmadı.

Vicdanlar kararmış, insanlık hasta
Düzenbaz gülüyor, namuslu yasta
Sevenler sevilmez, ne yapsın usta?
İnsanlık güneşi irfan kalmadı.

Gülüşler yapmacık, bakışlar haksız
Suçlama sipariş, dargınlık köksüz
Sevgiler gariban, sevdalar öksüz
Aşk ile nurlanan Furkan kalmadı.

Mustafa HOŞOĞLU
      11.08.2018

Furkan: Delil