Derman-ı Deniz Şiiri - Rumeysa Nur Çetin ...

Nice insanlar döktüler denize kederi
Lakin bulamadılar aşkı kaldı ellerinde hederi
Maviye boyadık sonsuzluğu oldu derman
Ademoğlu nankör , anlamıyor değeri

İşitiyor musun bu yalnızlığı
Her dalgada kıyıya vuran acıyı
Bu dert ile kirlendi sonsuzluk
Kalmadı artık bunların dermanı

Sessizliğin sesi çınlıyor kulaklarıma
Yetmiyor bu derin mavilik yarama
İçimdeki tutku sürüklüyor kıyılarına
Anladım derdi de sensin dermanı da

Koyulaşıyor hüznün geceye varınca
Alev alıyor sakinliğin mehtaba vurunca
Siyahlaşıyor gitgide çılgınlaşan fırtına
Yine de vazgeçmiyor gönül, gözlerim sana ulaşınca