Derler mi Şiiri - Döndü Dülger

DERLER Mİ?
Günün birinde çocuklarım derler mi?
Annem bizi dünyası bildi.
Hayatı bizden ibaret kabul etti.
Hiçbir lüksü yoktu,
Geleceğe dair bir hevesi de.
En büyük lüksü bizim mutlu olduğumuz anlarda ki,
Gözlerinin dolmasıydı.
En büyük hevesi de,
Bizim ayaklarımızın üstünde durduğumuz anlara tanık olmaktı.
Annem bizi kendinden bile çok sevdi.
Ölümle kalım arasında bir yaşamda,
Siz iyi olun yeter diyenimizdi.
Bizim karnımız toksa tok,
Uyuyorsak koynunda en büyük huzurum diye şükredendi.
Annem bizi gençliğini bir kalemde karalayarak,
Bahara uzaktan el sallayarak,
Sevgiyi birtek bizde tadarak,
Yalnızlığına varlığımızla rafa kaldırarak,
Mutluluğu gözlerimizin içine bakarak yaşadı.
Ne çocukluğunu yaşadı,
Ne de sevginin koynunda sabahladı.
Ne sevda yolunda adım attı,
Ne de sevdanın ahenginyle tanıştı.
Annem adanmış bir anne senaryosunun,
Hakkını vererek hayatını tamamladı.
Derler mi günün birinde?
Döndü Dülger