Derler ki Hep İşte O Gün

Derler ki hep işte o gün, işte o gün belki bugün
Kimi için öyle zor ki, kimi için kutlu düğün
Makam, mevki gelir geçer ne şân kalır ne de bir ün
Sayılıdır şu ömrümüz, biter dünyâ denen sürgün.

Heyhât demek beyhûdedir, hükümsüz bir ifâdedir
Mevlâ’m senden râzı ise, dû cihân hep âsûdedir
Bak, alnında, dizlerinde, nice izler âbidedir
Hâcet var mı başka söze? Şâhidin hep seccâdedir.

Bir ses gelir uzaklardan, dikkat et der tuzaklardan
Harmanında varsa eğer, al yanına azıklardan
Dosdoğru ol Hakk yolunda, kaçın her dem zikzaklardan
Aç gözünü şöyle bir bak, yol görünür son kez bir ân.

Bu âlemden göçtüğün an, biter artık dünyevî haz
Kalırsın yalnız başına, olmaz aslâ bir imtiyâz
Soğuk musalla taşında, nazın biter başlar ayaz
Dünyâda son saltanatın, iki rekâtlık bir namâz.

Son durakta mezarcılar, şu esâsı alırlar baz
Er kişiye göbeğe dek, hâtun kişiye derin kaz
Artık serviler altında, geçer nice bahâr ve yaz
Varsa birkaç gönül dostun, ehl-i îmân eyler niyâz.

Gelen gider konan göçer, bir kuraldır ahvâl böyle
Sor şu mezar taşlarına, gelseler de bir kez dile
Neler neler anlatırlar, geçti her şey der nâfile
Bizden evvel gidenlerin cümlesine selâm söyle.