Derler ki; Şiiri - Ekrem Şama

Tek sermayesi rüya olan kişi,
Uykusu olmasa da erken yatar.

Turşu ustası mutfağa girerse,
Yaptığı her yemeğe sirke katar.

Hülyası tüccarlıksa bir fakirin,
Bütün gün hayal alır hayal satar.

Beyninde bataklık varsa birinin,
Taş döşeli yolda çamura batar.

Sudan para kazanıyorsa sütçü,
Kendi pişmiş aşına da su katar.

Uzun dilli eşe düşmüşse kişi,
Allah’ım o kulunu sen kurtar.

Ağız açık dinlerseniz avcıyı,
Her seferinde daha büyük atar.

Kendi işini kendin yapmaya bak,
El anlamaz parmak ucuyla tutar.

Sürü emanet etme soyguncuya,
Deveyi tutup havutuyla yutar.

Varını yoğunu paylaş yoksulla,
Ömrün bereketi arttıkça artar.

Giderken yola attığın dikenler,
Dönüşte senin ayağına batar.

Çürük tahtaya sürsen de cilayı,
Sanma ki ömrüne ömür katar.

Ömründe hep keser kullanmış kişi,
Daima kendine kendine yontar.

Vampirin yanında varsa bir kantar,
Mutlaka kan alıp satar, kan tartar.

Ekrem Şama
29.05.2010