Derler Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Derler öteden beri,
Bir yerin üstü var
Bir de altı.

Yaşamak bu dünya da
Bir kereliğine…

Böyle
Rezilce…

Bitse,
Bitmez
Derler ki,
Dahası,
Cehennemi cenneti,
Koyarlar önüne,

Seç
Seçe bildiğince…
Lanetlenmiş yeryüzünde,

Çekilen çile,
Belli
Bitmeyecek
Ölünce bile.

Ne
İstedi Mevla
Sordu mu?
Bir kere
Bize

Boynumuzda
Tumturaklı tortularla
Koşturdu
Savaştan, savaşa

Adım atacak
Halmı
Kaldı

Dizler
Param parça

Yokluğunla
Yok oldum

Bir kere.
Dönüp baksan

Kuş kanadın da kurşun yarası

Kalp üstünde
Acı

Adını
Bulutlara
Kazdığımda
Bakmadın kaldırıp başını

Gökyüzünde
Binlerce isyan başladı

O gün den
Bu güne
Ellerimde
Kanayan yaraların içinde
Seç
Seçe bilirsen
Kangrene döndü
Vücudumun
Her yanı

Tanrı
Yalnızlığımı bile
Çok görmüş olmalı

Viran etti
Tarlalarımı
Yok etti bir anda
Bağlarımı

Şimdi
Kap karanlık olan
Ülkemin dağları
Kana
Boyandı

Dereler
Ağladı

Nehirler ağladı

Böylesi duyarsızlığını
Hiç ama
Hiç bir zaman
Yaratılanlar anlamadı

Bu kadar mı tenezzülsüzdün
Hiç gözlerin geri bakmadı

Baharları
Veyahut
Bahar sabahları
Uyandığında
Bakmaz mısın?
Doğa ya

Nasıl canlanır kayalar üstünde ot
Böylesi

Umutsuz bırakacağın

Şu
Kalbimi

Bundan sonrası yazılmıyor 10 02 1999