Derlediğim kederimle Şiiri - Mustafa Cil ...

Derlediğim kederimle
Bir türlü önünü alamadığım dertlerimle demdeyim
Halimin derinliğine tevessül ederek, kalbimin sahibiyle şevkteyim

Ne yapayım olmasın
Hiçbir varlık adına dostlarım yakınımda bulunmasın
Hakkın kelamını kul kimliğiyle anlasın ve nazarlarını çileyle koklasın

Maraz sahipsizdir
Nefs ziyadesiyle emre tabi olan bir zavallı hilkattir
İnsan tercihleriyle zadedir, akıl idrakle güzelleşen kalbi muhasebedir

İnsan neye sahip çıkarsa
Bilgisiz akıl her insanda bulunsa da kurtuluş değildir
Tefekkür kalb dirliğinde, bilgi birliği ve istişarenin güzelliğinde ferdir

Neme lazımcılık zillettir
Maraz, ikliminde bir yaklaşım olarak kaşımıza çıkacaktır
İhsan kime yakındır, vicdan neden yalandan hazlanmamaktadır haktır

Derlenerek düşünürsen
Şırnaklığın ikliminde hiç nefeslenmeden yücelebilirsen
Mana inkişafında hasreti yaşayan ve kalbi hissedişle itminana erersen

Sabrın ve kanaatin
Hikmetine müdrik olunamayan beyhude serzenişlerin
Kalbi kanaatin ve vicdani temizliğin ruhun lekelerden arınmasına vesiledir

Aşk, sabırla harlaşan
Sevda, kalbi darlık yaşatmayan müstesna güzelliktir
Hevesler beyhude değildir, zevklerin renginde ilahi vuslat bir gerekçedir

Ölüm bizinle barışık hilkattir
Zaman kendi seyrinde seni ve beni irşat etmektedir
Gece ve gündüz birdir, iklimler ahseni takvim için vaaz edilen hakikattir

Aşk çiçeklerin zarafetinde
Sevda mahzun gülün, gizlenen sessizliğinde bir ötedir
Nefes müddetlidir, ömür senin için emaneti sermayedir ve amelinle gidilir